Kraljevo niko ne opisuje niti ga pak njegovi promoteri predstavljaju kao „grad u šumi“ mada se ne bi mnogo grešilo ako bi se to isticalo. Jer, jedna od karakteristika grada Kraljeva kao najveće lokalne administrativne jedinice u Srbiji je velika površina pod šumom. Od ukupne površine koja iznosi 1530 kvadrtna kilometara 46,8% ili 69587 hektara je pod šumom. Vlasnički 62% svih šuma na teritoriji grada je u državnom vlasništvu (39335 ha), a od sortimenta dominira bukva sa 49,9% i hrast sa 26,8% koji doprinose da šume lišćara sa 79,4% u odnosu na 20,6% četinara budu dominantne. Ovako bogata sirovinska osnova nije uticala da u industrijskoj proizvodnji budu dominantni drvo – prerađivači. Tek zadnjih godina, posle decenijske pauze nastale gašenjem nekadašnjeg „Jasena“, nastaju preduzeća koja se bave višim stepenom tehnološke prerade i obrade drveta. No i dalje u ovom sektoru od 48 preduzeća dominira veliki broj, njih 47, malih drvo – prerađivača od kojih većina radi samo primarnu preradu drveta u drvnu građu ili ogrevno drvo. Među preduzećima sa višim stepenom prerade drveta su i nekoliko preduzeća koje se bave proizvodnjom peleta („Miraja“, „Zlatić“, „Eko-Studenica“…) dok nekolicina manjih prerađivača drveta proizvodi brikete mahom za sopstvene potrebe i nešto malo za tržište.Pored ovakvih potencijala u resursima u zagrevanju javnih objekata bilo onih priključenih na centralni daljinski sistem grejanja bilo onih van tog sistema dominantno se koristi gas, zatim mazut, ugalj i lož ulje, a tek sporadično ogrevno drvo. Ovi skupi energenti su istovremeno i veliki zagađivači životne sredine, jer je emisija ugljen dikosida kod sagorevanja fosilnih goriva (ugalj i lož ulje) preko deset puta veća od emisije koja se dobija sagorevanjem peleta ili briketa (biomase). Za nabavku ovih energenata godišnje se, po raznim osnovama, i na razne načine iz budžeta grada Kraljeva izdvajaju značajna novčana sredstva. Kao primer možemo navesti pet školskih objekata koji kao energent koriste lož ulje i imaju godišnje troškove za nabavku istog oko 8,5 miloiona dinara. Prelaskom zagrevanja tih objekata na pelet troškovi nabavke energenta na godišnjem nivou bi bili oko 3,2 miliona dinara i time se postiže ušteda preko 5 miliona dinara.