Danas je , u Kraljevu , nizom prigodih dešavanja , obeležen 14.Oktobar , Dan sećanja na tragične događaje iz oktobra 1941.godine , kada su u periodu od 15. do 20.oktobra pripadnici regularnih snaga nemačkog Vermahta , svrstani u 717 rezervnu , Posadnu pešadisku diviziju  ,sačinjenu mahom od austrijanaca  „trećepozivaca“, streljali  , kako se , za  sada, pouzdano zna , 2255 ljudi , mahom kraljevčana, radnika Fabrike vagona ,Fabrike aviona  i ondašnje Državne železničke radionice.

Do ovih , precizniijih podataka , došla je , posle višegodišnjeg rada , istoričarka Silvija Krejaković i objavila ih je 2013 godine u svojoj knjizi „Identiteti“ u izdanju Muzeja žrtava genocida.Valja reći da se temom kraljevačkog oktobra , zadnih godina , iz različitih uglova bave i drugi istorčari mlađe generacije kako oni iz Narodnog muzeja Kraljeva ,do nedavno predvođeni Draganom Draškovićem, tako i drugi ,angažovani van ove institucije, poput dr. Dragoljuba Danilovića i Vojkana Trifunovića.

Svi oni su , na svoj način , doprineli da se višegodišnje licitiranje brojem nevino stradalih zarad dnevno političkih potreba vlasti prekine i da se fokus stavi na personalizaciju , utvrđivanje imena i prezimena stradalih a samim tim i tačnog broja streljanih.

Jer , razlozi njihovog stradanja su jednako besmisleni bez obzira da li ih je , kako se to dobre prve  četri posleratne decenije govorilo , streljano 6000 hiljada ili više od 2255.

Koreni tog zla  tiču se ideologije fašizma omeđene normom Rasnih zakona iz 1935 godine a ,u konkretnom slučaju „materijalizovanog“ naredbama glavešina Trećeg rajha , Hitlera , Vilhema Lista i vojnog zapovednika Jugoistoka generala Franca Bemea koji je , svojim potčinjnim vojnicima u Srbiji poručio : „Vaš je zadatak da prokrstarite zemljom u kojoj se 1914. potocima lila nemačka krv usled podmuklosti Srba, muškaraca i žena. Vi ste osvetnici tih mrtvih. Za celu Srbiju ima se stvoriti zastrašujući primer koji mora pogoditi celokupno stanovništvo.“

To su radili sprovdeći odmazde drakonskih razmera: 50 streljanih Srba za jednog ranjenog nemačkog vojnika i 100 streljanih za jednog ubijenog nemačkog vojnika! Počeli su sa tim svojim krvavim pirom septembra 1941 godine u Mačvi , nastavili oktobra iste godine u Kraljevu i Kragujevcu a sličnih stratišta nastalih kao plod jedne tako opake ideologije kakav je fašizam, bilo je još ,po čitavoj Srbiji tokom svih godina II svetskog rata.

Danas je , u Kraljevu održana komemorativna sednica Skupštine grada ,sveštenici eparhije Žičke su služili parastos u Spomen parku , zvaničnici grada i predstavnici države i drugih gradova su položili vence na humke stradalih,  na istom mestu je , zatim, u prisustvu velikog broja đaka kraljevačkih srednjih i osnovnih škola , izveden poetsko-scenski recital „Kraljevski venac“, autora Vladimira Jagličića u režiji Aleksandre Kovačević i u interpertaciji glumaca Kraljevačkog pozorišta.

Prošlo je sedamdesetosam godina od tih , tragičnih , oktobarskih dana , svake godine se , u Kraljevu organizuju različiti programi obeležavanja , posetilaca je ,nažalost, iz godinu u godinu sve manje , a neki poslovi , značajni za izvršavanje „Zapovesti pamćenja“, poput dovršetka Spomen parka i kapele u njemu po projektima autora , arhitekte Spasoja Paje Krunića , utvrđivanja konačnog  broja stradalih sa imenom i prezimenom i uklanjanje ,umesto neveštog pokrivanja,rugla od  nekadašnjeg Spomen vagona, još nisu završeni.

Eto razloga da se , i na današnji dan , zapitamo  i preispitamo o toj našoj „kulturi sećanja“. Jer, kako to reče Ivo Andrić u svojim „Znakovima pored  puta“: „ Nema slučajnih građevina , ni spomenika izdvojenih iz ljudskog društva i njegovog razvitka, kao što nema ni slučajnih rušitelja tih istih građevina i spomenika čije je najrazornije oružje: zaborav i nepoštovanje često vlastitih predaka“.